her şey ne kadar güzel ilerliyor.

Youssef Nabil'in galerist'de açılan sergisi için yazı

sergi yazısı yazmam lazımdı böyle oldu

Fotoğrafın kişisel ve öznel hikaye anlatıcılığında kullanımı her zaman ilgimi çekti. Zaten benim kendi işlerim de bu doğrultuda oluşturduğum işler. Bunun nedeni sanırım bir insanın dünyayı nasıl gördüğü kendi hayatını nasıl gördüğüyle ilgilenmem. Nasıl düşündüğü ve yorumladığı. Bir eski sevgilim kötü bir kavganın sonunda masada yarısı yenmiş balık tabaklarının fotoğrafını çekmeye kalkıştığımda sinirden deliye dönmüştü. Sanırım hamsi kılçıkları, salata kalıntıları ve yağlı rakı bardaklarını gösteren bu kare geceyi çok iyi anlatacaktı o da bundan pek hoşlanmamıştı. Bilemiyorum. Bu non goldin'in tetiklediği bir durum gibi. Kendi estetiğini yaratmak sanırım bugün işin düğüm noktası. Çünkü dijital makineler ve fotoğraf işleme programları ile artık görsel oluşturmak çok kolay. Bakınız flicker da fashion photographer olduğundan habersiz bir sürü fotoğrafçı var. hatta toplu halde bir flicker estetiği doğdu diyebiliriz. Ancak birbirinden pek de ayrırt edilemezler. Sonuç kendi dilini yarat. Peki



eskiden fotoğrafları çok karanlık yapıyordum sonra geçti